Przez nielegalny pobór energii, zgodnie z definicją pojęcia, zawartą w art. 3 pkt. 18 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne, należy rozumieć pobieranie paliw lub energii bez zawarcia umowy, z całkowitym albo częściowym pominięciem układu pomiarowo-rozliczeniowego lub poprzez ingerencję w ten układ mającą wpływ na zafałszowanie pomiarów dokonywanych przez układ pomiarowo - rozliczeniowy.

Ustawodawca wyraźnie wskazuje w tym przepisie na konieczność wykazania wpływu ewentualnej ingerencji w „układ pomiarowo - rozliczeniowy” czyli licznik energii na zafałszowanie pomiarów, a przez to na nielegalny pobór energii. Chodzi przy tym o wykazanie realnego wpływu, na co wskazuje wyrażenie „mającą wpływ”, nie zaś jedynie o jakikolwiek wpływ potencjalny.

Ta argumentacja znalazła szczególne potwierdzenie w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 10.12.2009 r. sygn. akt II CZP 107/09 (opubl.: www.sn.pl), zgodnie z którą, przedsiębiorstwo energetyczne może obciążyć odbiorcę energii elektrycznej opłatami określonymi w art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54,poz. 348 ze zm.) tylko wtedy, gdy taka energia została rzeczywiście pobrana.